18 Ιουλίου 2015
Κινηματογράφος
Ο κινηματογράφος αποτελεί σήμερα την αποκαλούμενη και έβδομη τέχνη, δίπλα στη γλυπτική, τη ζωγραφική, το χορό, την αρχιτεκτονική, τη μουσική και τη λογοτεχνία.
Όπως δηλώνει και η ίδια η λέξη (κινηματογράφος = κίνηση + γραφή), αποτελεί μια τεχνική καταγραφής της κίνησης. Πώς όμως μπορεί να καταγραφεί η κίνηση και οπτικοποιηθεί;
Η αίσθηση της κίνησης που δημιουργείται όταν βλέπουμε μια ταινία βασίζεται στην εκμετάλλευση δύο οπτικών φαινομένων: το πρώτο είναι η διατήρηση της οπτικής εικόνας στον εγκέφαλο για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου μετά την προβολή της στο φακό του ματιού (persisternce of vision), ενώ το δεύτερο δημιουργεί την ψευδαίσθηση της κίνησης, όταν οι εικόνες διαδέχονται η μία την άλλη (φαινόμενο phi) καθώς ένα φιλμ προβάλλει συνεχόμενες εικόνες σε συγκεκριμένο ρυθμό.
Πώς όμως ξεκίνησε η καταγραφή της κίνησης και πώς έφτασε στη μορφή που ξέρουμε σήμερα;
Καταλυτικό ρόλο στην εξέλιξη της τεχνικής του κινηματογράφου διαδραμάτισε η ανακάλυψη και διάδοση της φωτογραφίας, καθώς μέχρι τότε είχαμε απλά από ζωγραφιές και όχι ακριβείς παραστάσεις του πραγματικού κόσμου.
Τα σημαντικότερα ίσως επιτεύγματα σχετικά με την ανάπτυξη της κινηματογραφικής τεχνικής έγιναν στα τέλη του 1880, με κυριότερα ίσως, την εφεύρεση του κινηματογράφου (η πρώτη μηχανή λήψης) και του κινητοσκοπίου (η πρώτη μηχανή προβολής) από τον Ουίλλιαμ Ντίκσον, ο οποίος εργαζόταν στα εργαστήρια του Τόμας Έντισον. Το κινητοσκόπιο, ήταν μία μηχανή προβολής, με δυνατότητα να προβάλλει την κινηματογραφική ταινία σε ένα κουτί, το οποίο ήταν ορατό μόνο από έναν θεατή, μέσω μιας οπής, ενώ η μουσική υπόκρουση ακουγόταν παράλληλα από ένα φωνογράφο.
Πηγές: wikipedia, pare-dose
Διαβάστε περισσότερα σε ένα πλήρες ιστορικό αφιέρωμα: Η ιστορία του κινηματογράφου
Δείτε μια εξαιρετική παρουσίαση για την ιστορία του κινηματογράφου πατώντας στην εικόνα.
Διαβάστε ένα ωραίο αφιέρωμα για την κινηματογραφική ιστορία της πόλης του Ηρακλείου εδώ.
Όπως δηλώνει και η ίδια η λέξη (κινηματογράφος = κίνηση + γραφή), αποτελεί μια τεχνική καταγραφής της κίνησης. Πώς όμως μπορεί να καταγραφεί η κίνηση και οπτικοποιηθεί;
Η αίσθηση της κίνησης που δημιουργείται όταν βλέπουμε μια ταινία βασίζεται στην εκμετάλλευση δύο οπτικών φαινομένων: το πρώτο είναι η διατήρηση της οπτικής εικόνας στον εγκέφαλο για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου μετά την προβολή της στο φακό του ματιού (persisternce of vision), ενώ το δεύτερο δημιουργεί την ψευδαίσθηση της κίνησης, όταν οι εικόνες διαδέχονται η μία την άλλη (φαινόμενο phi) καθώς ένα φιλμ προβάλλει συνεχόμενες εικόνες σε συγκεκριμένο ρυθμό.
Πώς όμως ξεκίνησε η καταγραφή της κίνησης και πώς έφτασε στη μορφή που ξέρουμε σήμερα;
Καταλυτικό ρόλο στην εξέλιξη της τεχνικής του κινηματογράφου διαδραμάτισε η ανακάλυψη και διάδοση της φωτογραφίας, καθώς μέχρι τότε είχαμε απλά από ζωγραφιές και όχι ακριβείς παραστάσεις του πραγματικού κόσμου.
Τα σημαντικότερα ίσως επιτεύγματα σχετικά με την ανάπτυξη της κινηματογραφικής τεχνικής έγιναν στα τέλη του 1880, με κυριότερα ίσως, την εφεύρεση του κινηματογράφου (η πρώτη μηχανή λήψης) και του κινητοσκοπίου (η πρώτη μηχανή προβολής) από τον Ουίλλιαμ Ντίκσον, ο οποίος εργαζόταν στα εργαστήρια του Τόμας Έντισον. Το κινητοσκόπιο, ήταν μία μηχανή προβολής, με δυνατότητα να προβάλλει την κινηματογραφική ταινία σε ένα κουτί, το οποίο ήταν ορατό μόνο από έναν θεατή, μέσω μιας οπής, ενώ η μουσική υπόκρουση ακουγόταν παράλληλα από ένα φωνογράφο.
Πηγές: wikipedia, pare-dose
Διαβάστε περισσότερα σε ένα πλήρες ιστορικό αφιέρωμα: Η ιστορία του κινηματογράφου
Δείτε μια εξαιρετική παρουσίαση για την ιστορία του κινηματογράφου πατώντας στην εικόνα.Διαβάστε ένα ωραίο αφιέρωμα για την κινηματογραφική ιστορία της πόλης του Ηρακλείου εδώ.
